• Pedagog

        • Gabinet Pedagogiczno - Logopedyczny - (gabinet znajduje się na I piętrze) 

           

          Dzień tygodnia

          PEDAGOG

          Ewa Kornaszewska

          LOGOPEDA

          Beata Darecka
          Poniedziałek 7:30 - 12:00 12:00 - 17:00
          Wtorek 11:30 - 15:30  7:30 - 11:30
          Środa 7:30 - 12:00 12:00 - 16:00
          Czwartek 7:30 - 12:00  -----------
          Piątek 7:30 - 12:00 ---------------

           

           

          Pedagog szkolny  jest nauczycielem, do którego zawsze mogą zwrócić się uczniowie z nurtującym problemem. Spotyka się także z rodzicami, wspierając ich w działaniach wychowawczych. Współpracuje również z wychowawcami służąc pomocą w rozwiązywaniu trudności wychowawczych .

          Pedagog pełni w szkole różne role: konsultanta, organizatora, mediatora – a nie wyłącznie osoby bezpośrednio pomagającej i interweniującej w sytuacjach problemowych.

           

          „Zawsze można coś zmienić. Nawet jeśli wydaje się to niemożliwe.”

          Paulo Coelho

           

      • Radomski  Rzecznik  Praw  Uczniowskich
        Pani Kamila Pszczółka
        informuje, że jest do dyspozycji Uczennic i Uczniów przez cały rok szkolny o stałych godzinach dwa razy
        w tygodniu :
        poniedziałek w godz. 10.00 — 12.00
        wtorek w godz. 10.00— 12.00
        Możecie spotkać się z Panią Rzecznik, jeśli potrzebujecie porady, wsparcia, czy zwyczajnie chcecie porozmawiać o czymś dla Was istotnym, co dzieje się w Waszej szkole.
        Miejsce dyżurów to:
        Poradnia  Psychologiczno-Pedagogiczna  nr  2 w Radomiu, ul. Kujawska 19 (wejście z boku budynku)
        Jeśli chcecie umówić się na spotkanie, Pani Rzecznik prosi o krótki mail na adres: mrpu@gminaradom.pl
        lub kontakt przez facebook. Wówczas oddzwoni w celu ustalenia dokładnego terminu spotkania.
         

      • Zadania pedagoga z zakresu pomocy psychologiczno – pedagogicznej w szkole, to:

        1.Rozpoznawanie indywidualnych potrzeb ucznia i diagnozowanie jego środowiska.

        2. Rozpoznawanie przyczyn trudności w nauce i niepowodzeń szkolnych.

        3. Organizowanie różnych form pomocy psychologiczno – pedagogicznej.

        4. Podejmowanie działań profilaktyczno – wychowawczych wynikających z programu wychowawczego szkoły i programu profilaktyki.

        5. Prowadzenie edukacji prozdrowotnej i promowanie zdrowego stylu życia

        6. Udzielanie nauczycielom pomocy w dostosowaniu wymagań edukacyjnych wynikających z realizowanych przez nich programów nauczania do indywidualnych potrzeb ucznia, u którego stwierdzono specyficzne trudności w uczeniu się uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom

        7. Wspieranie rodziców i nauczycieli w rozwiązywaniu problemów wychowawczych

        8. Działania na rzecz zorganizowania opieki i pomocy materialnej uczniom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej. 

        W realizacji powyższych zadań niezbędna jest współpraca pedagoga z psychologiem szkolnym, pedagoiem specjalnym,  rodzicami, nauczycielami, innymi pracownikami szkoły, Poradnią Psychologiczno – Pedagogiczną, Policją, Sądem Rodzinnym  Nieletnich, Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej, Świetlicą środowiskową i innymi instytucjami działającymi na rzecz dzieci, młodzieży, rodziny.

      • Polecamy!

        Poradnia Psychologiczno - Pedagogiczna nr 2. prowadzi zajęcia warsztatowe „Szkoła dla Rodziców i Wychowawców”. Zachęcam Państwa do udziału. 

        Zajęcia warsztatowe „Szkoła dla Rodziców i Wychowawców”

         

      • 1 marca Światowy Dzień Autoagresji

         

        Co warto wiedzieć o autoagresji?

         

        Autoagresja przyjmuje rozmaite formy i jest problemem istniejącym od dawna. Badacze wskazują , że motywami osób dokonujących samookaleczeń są najczęściej: dążenie do rozładowania napięcia oraz radzenie sobie z silnymi i/lub trudnymi emocjami, pokonywanie napięcia wewnętrznego, radzenie sobie ze złością skierowaną na siebie oraz na innych, ale również dostarczanie sobie intensywnych bodźców i pokonywanie nudy, komunikowanie innym swojego cierpienia, próba zaimponowania otoczeniu a także ciekawość i poczucie kontroli nad własnym ciałem.

        Zachowania autodestrukcyjne przejawiamy prawie wszyscy. To szkodliwe codzienne aktywności, takie jak używki, niewłaściwe odżywianie się, katorżnicze ćwiczenia. Czasem działamy w pełni świadomie, a innym razem dajemy upust naszym emocjom. Dzięki temu utwierdzamy się w przekonaniu, że to my panujemy nad sytuacją i mamy wybór.

        Uderzanie głową w ścianę, gryzienie siebie i drapanie, obgryzanie paznokci, ciągnięcie za włosy – to tylko niektóre przykłady będące przejawem autoagresji. Zachowania tego typu występują dość często u małych dzieci i są sposobem na poradzenie sobie z silnymi emocjami. Już w wieku przedszkolnym kształtuje się stabilność emocjonalna, dlatego takie działania mogą sygnalizować poważny problem. Są one wyrazem przeżytego urazu psychicznego, reakcją na trudną sytuację rodzinną dziecka lub problemy z adaptacją. Kolejnym bardziej skomplikowanym rodzajem zachowań związanych z samookaleczaniem jest nieświadome prowokowanie innych do ataków na siebie albo narażanie się na różnego rodzaju wypadki (np. wkładanie palców między drzwi).

        W świecie nastolatków otaczająca rzeczywistość jest często interpretowana czarno-biało: jeśli ktoś nie jest ze mną, to jest przeciwko mnie; jeśli ktoś nie odpowiada na moje wiadomości, to pewnie mnie nie lubi itp. Jeśli tłumione emocje nie mają ujścia, to zarówno dzieci, jak i dorośli zamykają się w sobie. Uciekają w autoagresję, która daje szybki, doraźny efekt. W momencie, gdy ranimy swoje ciało, organizm uwalnia endorfiny, które tłumią ból i znoszenie napięcia; może również pojawić się chwilowa, złudna euforia. Jest to wyjątkowo groźne, jeśli nie mamy wypracowanych sposobów radzenie sobie ze stresem. Warto wypracować mechanizmy obronne szczególnie teraz, w dobie pandemii
        i związanej z nią izolacji, gdy pojawiają się lęk i niepewności odnośnie jutra. Bądźmy czujni i patrzmy z uwagą, zarówno na siebie, jak i innych.
         

        Jak reagować? 

        Niezwykle istotne jest rozpoznanie przyczyn autoagresji, od których zależy dalsze działanie terapeutyczne. Jeżeli autoagresja dziecka wynika z zaburzeń czucia, warto zdecydować się na konsultację w kierunku terapii integracji sensorycznej. Dzieci uczą się zachowań, obserwując ważne dla nich osoby dorosłe – rodziców i nauczycieli. Ważne jest, aby uczyć dzieci myśleć o sobie dobrze, zwracać uwagę na jego osiągnięcia i starania, co pomoże zbudować ich wiarę w siebie. Dzięki temu nauczą się doceniać swoje sukcesy, będą zmotywowane i optymistyczniej nastawione do życia.

        Czerwona lampka powinna nam się zapalić także wtedy, gdy zauważymy, że ktoś poniża siebie, kieruje na siebie krytyczne, obraźliwe wypowiedzi – nawet pozornie niegroźne stwierdzenia: „ale głupek ze mnie”. Werbalna agresja jest często lekceważona, zwłaszcza, że wielu dorosłych zachowuje się podobnie. Tymczasem praktyki związane z brakiem akceptacji siebie obniżają samoocenę, zmniejszają motywację do podejmowania inicjatywy, pogarszają kontakty z innymi.

        Mimo tego, że autoagresja dotyka wielu osób, jest wciąż tematem tabu. Więcej na temat autoagresji przeczytają Państwo między innymi
        w artykule Agnieszki Roszkowskiej Agresja i autoagresja, oraz obraz siebie a relacje rodzinne wśród dorastającej młodzieży – analiza porównawcza.

         

        Źródła:

        1. Agnieszka Roszkowska, Agresja i autoagresja, oraz obraz siebie a relacje rodzinne wśród dorastającej młodzieży – analiza porównawcza, „Zeszyty Naukowe Politechniki Śląskiej. Organizacja i Zarządzanie”, z. 123/2018.
        2. Aneta Baranowska, Zachowania autodestrukcyjne wśród młodzieży, „Pedagogika społeczna”, nr 4/2015.

      • Drodzy rodzice i opiekunowie warto przeczytać, warto wiedzieć:

      • Poradnie Psychologiczno - Peagogiczne:

         

      • Rzeczniczka Praw Uczniowskich

         

      • INSTYTUCJE WSPARCIA DLA RODZICÓW, KTÓRZY SZUKAJĄ POMOCY I PORAD W SPRAWIE SWOJEGO DZIECKA

         

        ZESPÓŁ NADPOPBUDLIWOŚCI PSYCHORUCHOWEJ Z DEFICYTEM UWAGI – ADHD:

        - Polskie Towarzystwo ADHD, Kraków ul. Króla Kazimierza Wielkiego 29, tel: (12) 251-49-24, kom: 609-454-809, www.ptadhd.pl

        ROZPOZNANA DYSLEKSJA ROZWOJOWA:

        - Polskie Towarzystwo Dysleksji (baza adresowa 76 oddziałów w terenie) 

        www.ptd.edu.pl

        DZIECKO PRZEWLEKLE CHORE (CUKRZYCA, PADACZKA, ALERGIE, ZABURZENIA NEUROLOGICZNE):

        - Polskie Towarzystwo Diabetologiczne- Katedra Chorób Wewnętrznych, Diabetologii Nefrologii- Klinika Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach ul. 3- go Maja 13/15 41-800 Zabrze tel: (32) 271-25-11

        - Polskie Towarzystwo Epileptologii , Warszawa  ul. Wiertnicza 122, tel: (22) 842-24-92 e- mail office@epilepsy.org.pl

        - www.viamedica.pl

        WOBEC KTÓREGO STOSOWANA JEST PRZEMOC ,W TYM PRZEMOC SEKSUALNA I CYBERPRZEMOC:

        - www.sieciaki.pl

        - infolinia:0- 800-100-100

        - Ogólnopolskie Pogotowie dla ofiar Przemocy w Rodzinie,, Niebieska Linia”  tel: -801- 120-002

        - Centrum Dziecka i Rodziny Fundacji ,,Dzieci Niczyje”, Warszawa ul. Walecznych 59, tel: (22) 616- 03-14 lub (22) 616- 02-68